W trakcie Pol’and’Rock mieszkaliśmy w Słubicach, wiec nie można było nie odwiedzić Frankfurtu nad Odrą. Miasta dzieli jedynie most, a do 1945 stanowiły jedno miasto. Wydawać by się mogło że we Frankfurcie nic nie ma, że to nudne miasto. Owszem w ciągu ostatnich 20 lat miasto opuściło 30% mieszkańców, są miejsca, gdzie całe osiedla zostały wyburzone a ostatni ich mieszkańcy przesiedleni w inne rejony miasta, jednak nie można powiedzieć, że nic tu nie ma.
Ja uważam, że śmiało można Frankfurt nad Odrą nazwać miastem rzeźb. Jest ich tu mnóstwo. Najbardziej kolorowa, która przyznaję była impulsem do odwiedzenia miasta, to fontanna Comic Brunnen. Znajduje się tuż koło Kościoła Mariackiego przy Karl-Marx-Straβe 7. Powstała w 2000 roku fontanna wykonana jest ze stali nierdzewnej i pomalowanego włókna szklanego. Fontannę stanowi osiem rzeźb, z których największa kolorowa postać ma wbudowany podświetlany nocą zegar. W fontannie bawią się dzieci, a woda jest filtrowana w obiegu zamkniętym. Główną fontannę z ostatnią rzeźbą łączy 80-metrowy kanał z wodą, po którym można biegać.
Wspomniany już luterański Kościół Mariacki (St. Marien Kirche) został wybudowany w stylu gotyckim. Początek jego budowy zbiegł się z nadaniem praw miejskich miastu w 1253 roku. Ale jego budowa trwała bardzo, bardzo długo, bo około 250 lat. Dopiero w 1426 roku pojawił się dzwon, który obecnie jest wyeksponowany nad brzegiem Odry – Dzwon Pokoju. W 1945r. kościół został niemal całkowicie zniszczony, a następnie odbudowany, jednak bez wyposażenia wnętrza. Obecnie możemy oglądać witraże, które zrabowali i wywieźli Rosjanie. Znaleziono je w latach 90-ty w piwnicach Ermitażu i powróciły one do kościoła w 2001r., a kolejne 6 znaleziono w Muzeum Puszkina w 2007 roku i te również zostały zwrócone. Główne witraże przedstawiają księgę Rodzaju, Historię Ewangelii i Księgę Antychrysta. Piękne i kolorowe jest również sklepienie w zakrystii, znajduje się tam mała sala koncertowa i wystawa uratowanych z pożogi wojennej elementów kościoła. Tuż przed wejściem do kościoła w 2006 r. wmurowano kamienie brukowe, upamiętniające darczyńców, którzy przyczynili się do odbudowy świątyni.
Tuż obok kościoła znajduje się miejska biblioteka, która zaprasza nie tylko do wnętrza, ale i do odpoczynku przy fontannie na trzech kolorowych ławeczkach z napisami lesen - czytać, sehen - widzieć, hören - słyszeć. A przy samym wejściu jest rzeźba, której nie ominie żadne dziecko „Czytająca dziewczynka” – co ciekawe dziewczynka czyta książkę Disneya po angielsku.
Naprzeciwko biblioteki jest miejski ratusz, odbudowany zgodnie z pierwowzorem, bez żadnych zmian i ulepszeń. Oprócz ratusza mieści się tu galeria sztuki.
Stojąc koło biblioteki po prawej stronie mamy skwerek, a na nim pomnik Mikołaja Kopernika i aleja prowadzącą na bulwary nad Odrą, gdzie stoi Dzwon Pokoju i wiele mniejszych bardzo ciekawych rzeźb.
We Frankfurcie mieliśmy jeszcze w planie obejrzeć Kościół Pokoju, jednak udało nam się to tylko z zewnątrz, bo zamknięty jest na głucho, a wokół panuje nieporządek i chaszcze. Ewangelicki Kościół został wybudowany w 1226r. a jego patronem został św. Mikołaj.
Tuż obok Kościoła pokoju znajduje się Konzerthalle Carl Philipp Emanuel Bach mieszcząca się w dawnym Klasztorze Zakonu Franciszkanów. Kościół, w którym obecnie jest sala koncertowa został wzniesiony w latach 1270 – 1525 jako kościół trzynawowy, ozdobiony roślinnym malarstwem sufitowym w XVIwieku. W 1988r. przywrócono mu gotycki kształt, a salą koncertową jest już od roku 1967r.
