Naszą bazą wypadową do Niemiec i na Pol’and’Rock były Słubice to tu po przygodach z hotelem, który z dnia na dzień – na dwa dni przed wyjazdem – odwołał nam rezerwację, którą zrobiliśmy w styczniu, udało nam się jednak znaleźć miejsce i w sumie chyba nawet lepsze. Wydawać by się mogło że w Słubicach nie ma nic, ot miasto tranzytowe i noclegowe dla kierowców zmierzających na zachód. Jednak i w takim miejscu coś się znajdzie.
Zaczęliśmy od Kina Piast, które obecnie jest pustym budynkiem zabity deskami i niestety jest ponownie dewastowany. Został wybudowany w stylu ekspresjonizmu i art. deco w 1924 roku, a zaprojektowany przez berlińskiego architekta. Mieściło się tu kino a następnie sala taneczna. Kino działo tu również po generalnym remoncie w 1963r. a zostało ostatecznie zamknięte w 2005. Budynek mieści się przy ul. Jedności Robotniczej 9.
Przy ul. Mickiewicz 3 mieści się zabytkowy budynek – Willa Księcia Leopolda. Do 2013 roku był siedzibą Sądu Rejonowego Wydziału Ksiąg Wieczystych, a obecnie mieści się tu PUP. Jest to budynek z roku 1900 wybudowany w stylu eklektycznym, dla posiadacza dóbr rycerskich M. Herrgutha.
W Słubicach znajduje się również jedyny na świecie pomnik Wikipedii. Zlokalizowany jest na Placu Frankfurckim, a jego pomysłodawcą był Krzysztof Wojciechowski z Collegium Polonicum. Nieopodal znajdziecie również pomnik Bohaterów – pierwotnie pomnik Braterstwa Broni przedstawiający polskiego i radzieckiego żołnierza, a na cokole jest napis „Pamięci poległym w czasie II wojny światowej” a tuż obok jest pamiątkowa tablica umieszczona na kamieniu poświęcona pamięci weteranów Straży Granicznej i WOP.
Kościół Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, mieści się przy ul. 1 Maja 31. Budynek wzniesiono jako strzelnicę miejską w roku 1775, następnie był tu ewangelicki dom wspólnoty i dopiero później zaadaptowano to miejsce na kaplicę a następnie rozbudowano i odrestaurowana. Dopiero w 1912 roku wzniesiono wieżę, zaś w czasie I wojny światowej kościół służył m.in. jako lazaret wojskowy. Wnętrze jest dość specyficzne – wygląda jak wielka hala, bo i tym w praktyce kiedyś była. Sala modlitwy to dawna sala taneczno – widowiskowa, zaś prezbiterium to dawna scena.
I ostatni punkt na naszej słubickiej liście to Kirkut, znajdujący się przy ul. Transportowej. Jest to jeden z najstarszych cmentarzy żydowskich w Europie. Pierwsze wzmianki o nim są w uchwale Rady Miejskiej Frankfurtu nad Odrą z 2 lipca 1399r. Smutne były koleje tego cmentarza, bezprawną decyzją z 1972r. cmentarz poddano likwidacji, macewy wyrzucając do odry lub utwardzając nimi drogi, a na jego miejscu wybudowano zajazd, w którym nawet przez jakiś czas funkcjonował klub nocny. Dopiero w 1985r. uznano teren cmentarza za miejsce historyczne. Od 2007 roku właścicielem terenu jest Fundacja Ochrony Dziedzictwa Żydowskiego w Warszawie i od tego czasu teren został ogrodzony i uporządkowany, przywrócono kilkadziesiąt odnalezionych macew, oraz wzniesiono nowe macewy trzech najsłynniejszych rabinów Frankfurtu nad Odrą. Niestety teren jest teraz mocno zarośnięty, a dojście do niego utrudnione ponieważ jest na łuku drogi i bez chodnika. Nie mniej jest to ważne miejsce w Słubicach i jego historii.
